15-08-2012 - admin

Stoppen met shoppen

Nieuwe LINDA. Column

Stoppen met shoppen. Twee maanden heb ik het volgehouden en goéd dat het voelde. Ik had tijd én geld over, bovendien kregen een hoop ongedragen kledingstukken eindelijk de kans uit de kast te komen. Tot mijn zelfbeheersing na acht weken opeens zoek was.

Shopmomentjes
Normaliter kan ik zo ongeveer elke gelegenheid veranderen in een shopmoment (een dag niet geshopt, is een dag niet geleefd). Is mijn vriendin wat later voor onze lunchafspraak, dan schiet ik nog even de COS in. Moet ik bij de Hema zijn voor printpapier, dan lokt de aangrenzende H&M me met haar trendcollectie. Probeer ik voor mijn werk een online shopping samen te stellen, dan trekken de internationale webshops me naar zich toe als een groep zingende sirenen. En zo koop ik elke week wel wat.

Trots
Maar de afgelopen twee maanden dus niets van dat alles. Met een verre reis in het vooruitzicht slaagde ik erin geen cent aan mode uit te geven. Nog geen paar sokken. Toegegeven, Amsterdamse winkels vol uitpuilende uitverkooprekken en meutes zwetende toeristen maakten het shoppen er ook niet aantrekkelijker op, maar toch was ik apetrots op mezelf. In mijn hoofd maakte ik rekensommetjes van al het geld dat ik al had bespaard en dat tijdens mijn vakantie zo mooi van pas zou komen. Bovendien voelde het of ik opeens zeeën van tijd had, door niet telkens in de stad te ‘hangen’. Vriendinnen, die wel losgingen in de sale, lachte ik achter hun rug om stiekem uit. Ik hield mijn centen mooi in mijn zak.

Herontdekking
De inhoud van mijn garderobe maakte in die twee maanden tijd een ware opleving mee. Ik blies “oude” (niets in mijn kast is écht oud) kledingstukken nieuw leven in en uit mijn overvolle kledingkast toverde ik zelfs enkele vergeten items met de prijskaartjes er nog aan. Die gehele shoponthouding kwam mijn kledingstijl ook nog eens ten goede. Ik kwam op de proppen met de meest originele outfits en stelde met herontdekte stukken de creatiefste looks samen.

Afgekickt
De drang iets te moeten kopen, nam met de dag af. Ik kon door de Negen Straatjes fietsen zonder ergens een pitstop te maken, slaagde erin een online wishlist te creëren zonder iets naar mijn winkelwagentje te slepen en ging braaf naar een afspraak in de P.C. Hooftstraat zonder mijn portemonnee te trekken. Misschien moest ik maar gewoon een jaar lang niet shoppen…

Filmavondje?
En toen was daar die zwarte woensdagavond. Ik sprak met vriendlief af op de Dam, om vanuit daar naar de bioscoop te gaan. Doordeweekse avond, bioscoop, niets aan de hand. Vriend op tijd. Alles onder controle. Vriend wordt gebeld, belangrijk telefoontje. “Dit duurt wel even. Ga jij anders in de tussentijd even naar de Zara (Zara is elke dag tot 20.00 uur open) dan pik ik je daar zo op.” Dus ik richting de Zara. Ik was inmiddels zo boven dat shopgebeuren verheven, mij kon niets overkomen, schoot het nog door mijn hoofd. Maar nadat de zwaaideuren zich openden en ik de nieuwe collectie in het vizier kreeg, bleek het toch een ouderwets gevalletje van de kat en het spek. Daar was mijn shopafweersysteem even niet op ingesteld.

Oeps
Een half uur later (vriendlief wachtte inmiddels op míj) liep ik met twee bomvolle tassen najaarscollectie de zwaaideuren weer uit. Zo ongeveer alles wat ik in twee maanden tijd bij elkaar had weten te sparen, was alweer uitgegeven. Volgende week ga ik op vakantie. Dat worden drie weken zon, zee, water en brood, maar stíjlvol dat ik zal zijn…

Pin on PinterestShare on FacebookTweet about this on Twitter

All rights reserved