POSTPAKKETSTRESS
Waar is de tijd gebleven dat er één keer per dag één postbode langskwam met al je post? Want, man o man, de laatste tijd lijkt mijn woning een pakhuis en heb ik er een dagtaak aan al mijn pakketjes te verzamelen. Kiala, GLS, DHL, Fedex, UPS, DPD, Post NL.. je zou er een post (delivery) traumatic stress disorder van krijgen.
Als modejournaliste met een lichte online shop(ob)sessie zou het bij mij elke dag pakjesavond moeten zijn, al gaat het met de bezorging steevast mis. Dat ik mijn kantoor aan huis heb en dus een letterlijk eigen postbus ben, blijkt verre van ideaal. Die pakketbezorgers weten precies wanneer ik onder de douche sta of besluit eens een hele ochtend in mijn badjas te werken en niemand onder ogen wil komen (duidelijk niet hun pakkie-an). Bovendien slaan ze doorgaans hun slag als ik nét even de deur uit ben en droppen, om mij te sarren, mijn pakketjes op de gekste plekken.
Bij de crazy cat lady aan de overkant, die niet open doet als je aanbelt en je pakketjes uiteindelijk gehuld in kattenharen teruggeeft. Bij die snelle jongen op de hoek, die noóit thuis is (waardoor ik ooit twee weken extra op mijn Mango bestelling kon wachten). Of zes blokken verderop op een adres dat ik zelfs met Google Maps amper kan vinden. Áls ze het dan eens wél binnen het appartementencomplex afgeven, is het bij de onderbuurvrouw met wie ik sinds dag één in de clinch lig. Denk je dat een verdacht pakketje vervelend is, van dit soort verdachte afhaalplekken krijg je pas een punthoofd.
Even erg is overigens als bezorgers hun pakketje weer meenemen en laten weten de volgende dag weer langs te komen. Zo heeft Fedex me ooit bikiniloos op vakantie laten gaan, door de dag voor mijn Dubrovnik trip mijn Triangl bikini na ‘niet thuis’ mee terug te nemen naar hun HQ. Daarnaast, als er een pakketje voor me is, wil ik het hebben ook en wel zo snel mogelijk. Een dag langer op nieuwe schoenen moeten wachten is killing, dat snap je. Bovendien weet ik al dat ik er de volgende dag ook niet ga zijn op dat tijdstip. Irritant!
Die fuckers van GLS bieden de optie via hun site zelf een datum of afhaalplek te selecteren. Klinkt handig, tot je met je GLS bewijsje in een aftandse tabakzaak diep in Bos & Lommer staat en je pakket met peperdure inhoud “onvindbaar” blijkt, zoals afgelopen week.
Wie heeft überhaupt bedacht dat elke willekeurige clown met een eigen zaakje ook postzaken mag afhandelen? Mijn Kiala pakketje kreeg ik deze week tussen de zelf gedraaide kalfsworsten door overhandigd bij Supermarkt Ali Baba. Mijn Sarenza schoenen moest ik gisteren retouren tussen de riekende leren jassen van Sikan Lederwaren.
En mocht je denken dat het met Post NL allemaal vlekkeloos verloopt; think again. Ook met die bezorger heb ik inmiddels bonje. Iets met overenthousiaste mopshondjes op de gang…
Stad en land af voor je postpaketjes, een first world problem, maar wat een gedoe. Pakketstress van de hoogste plank. Je zou er bijna minder van gaan shoppen. Bíjna.
Afbeeldingen: Pinterest
