Shoppen therapeutisch? Mijn reet!
Nieuwe LINDA. Column!
In de mode werken, heeft af en toe zo z’n voordelen. Zo werd ik onlangs uitgenodigd voor een exclusief shopavondje, waarbij ik samen met twaalf andere modemeiden een party dress uit mocht zoeken.
Champagne en kaviaar
Op woensdagavond toog ik richting de luxe winkel aan de P.C. Hooftstraat waar de champagne, kreeft en kaviaar (zoals het heurt) al klaar stonden, maar verder vreemd genoeg niemand te bekennen was. Het event zou al een uur bezig moeten zijn. Was ik dan echt de eerste?
Drie lege hangers
Er klonk gejoel, gegil en gelach vanuit de kelder. Ik bleek beslist niet de eerste; de paskamerpret (prima scrabble-woordje overigens) was al in volle gang. Ik daalde de trap af waar ik twaalf meiden aantrof, kriskras verspreid over acht paskamers. Kleding vloog door de lucht. Het rekje, waar tien keurige feestjurken aan hadden gehangen, was finaal geplunderd. Slechts drie lege hangertjes herinnerden aan betere tijden (het begin van de avond). Van je modecollega’s moet je het hebben.
Doorgedraaide verkoopster
Maar ik kwam om te passen dus passen zou ik. Ik baande me een weg door de stapels met kleding, glitterhakken en clutchbags om bij het rekje te komen. Onderweg omvergelopen door een horendolle winkelmedewerkster, wie het huilen nader stond dan het lachen.
Vochtige plekken
Dame nummer vier was eindelijk klaar met het passen van mijn droomjurk. Nu kon ik ‘m proberen. Het bleek een plaatje, maar dan wel een vies plaatje met twee donkere, vochtplekken (van mijn voorgangsters) onder de oksels. Ugh! Ik trachtte een volgende paspoging, maar jurk nummer twee werd voor mijn neus weggegrist, de pailletten schurend langs mijn arm.
Ademnood
Uiteindelijk schoot de verkoopster te hulp. Ze had nog wel een jurk in een andere maat, die ik kon passen, voor de vorm. Het exemplaar bleek twee maten te klein, dus happend naar adem wurmde ik me in het met studs (au!) bezette design. Geen gezicht. Rits weer open; mijn haren tussen de rits. (Ik pas!) Kom ik hier ooit levend vandaan?
Coupe de plof
Toch nog gelukt! Een uur later verliet ik eindelijk het pand. Buiten adem, met rood hoofd, walmend naar andermans zweet, bont en blauw, onder de krassen incl. coupe de plof, maar wél met het perfecte jurkje. Shoppen therapeutisch? Mijn reet!
