WE RUN AMSTERDAM (I WISH)
De hipste meisjes uit mijn tijdlijn spammen me zo’n paar keer per week met hun renrondjes.
De outfitjes, de gezonde drankjes, de fotogenieke jogplekken; alles wordt voor, na en tijdens hun looprondje keurig vastgelegd en gedeeld.
Retecool, maar tegelijk oh zo irritant, want van dit coole clubje zal ik nooit deel uitmaken.
Ik ren namelijk niet. Nooit niet.
Geloof me, ik heb het heus geprobeerd, maar dat Just do it werkt bij mij (helaas) alleen voor heel andere zaken.
Ik heb geen lekker jogritme en vind het gewoon een klotebezigheid.
Met de outfitjes zou het wel snor zitten.
Ik heb niets dan liefde voor Nike en vul zelfs voor alledag vol enthousiasme mijn garderobe met Nike-running gear.
Een on trend plaatje, heus, totdat ik in de versnelling ga..
Mijn vader rent al zo lang ik ‘m ken iedere week zijn vaste rondje.
Druk, grieperig, weer of geen weer; zondagavond 17.00 bindt hij steevast zijn Nikes onder en gaat-ie ervoor.
Jammer genoeg heb ik zijn run-gen niet.
Er worden maandelijks de tofste run-evenementen georganiseerd, wat zou het gaaf zijn als ik ook rende.
Net als die 6.000 andere We run Amsterdam-chicks in zalmroze tanktops en zwarte leggings.
Een lookje dat mij in combinatie met mijn customized Nikes vast ook enig had gestaan.
Ik had op social media tot in de treuren gedeeld, net als mijn verantwoorde sapjes en het beeldige Rijksmuseum waar ik onderdoor zou rennen.
In plaats daarvan gooi ik mijn ‘Homemade cinnamon rolls #Sunday’ zo maar eens online.
Respect meiden.
Bron afbeelding: Nike running
